Twitteraars hebben antisociale gedragsstoornis + PR

Ja het zal je maar gezegd worden. Dat mensen op Twitter een antisociale gedragsstoornis hebben. Sommige cursisten gniffelen. Anderen kijken ongemakkelijk. Bij Shirley, normaal een nuchtere dame, schieten de wenkbrauwen verbaasd een halve meter omhoog. Ik wacht rustig af. Wie durft er als eerste iets te zeggen?

Gelukkig, niemand verlaat de virtuele classroom. Petra steekt haar ‘virtuele’ hand op. “Ja, Petra?” Ze schraapt haar keel. “Waarom zet je zoiets op Twitter?”, vraagt ze. Eindelijk kan ik uitleggen waarom twitteraars een antisociale gedragsstoornis stoornis hebben!

Dat hebben ze niet

Het geval is dus dat mensen op Twitter helemaal geen antisociale gedragsstoornis hebben. Oké, er zullen best mensen tussen zitten die dit daadwerkelijk hebben, maar daar kan ik niet over oordelen. Dan lijkt het gek om zoiets te beweren.

Tot dit gedeelte van de cursus zijn we gekomen. ‘Negatieve PR is óók PR’. En wanneer een ander het niet doet, dan doe je het zelf.

Het publiek voor jou laten werken

Voor startende ondernemers en kleine bedrijven is het vaak lastig om hun business onder de aandacht te brengen. Vaak ontbreekt het aan marketingbudget. Of is het budget te klein om royaal te adverteren. Dan moet je andere manieren verzinnen om de aandacht van het publiek te trekken.

Meestal doe je dit door met je website hoog in Google te staan. Of door interessante dingen op social media te delen. Maar wat wanneer niemand je aankijkt? Of wanneer je website maar niet hoger in Google komt, waardoor je bedrijf steeds verder naar de achtergrond schuift?

Dan moet je het heft in eigen handen nemen. Zo zijn er wat trucjes om je website hoger in Google te krijgen, zonder dat je duizenden euro’s aan een tekstschrijver uitgeeft. Of dat je zelf urenlang op een paar blogs zit te zwoegen.

Het idee is om het publiek jouw bedrijf te laten promoten. Twitter leent zich hier uitstekend voor. Dit komt omdat het publiek op Twitter heel breed is. Maar ook omdat je hier echt van alles tegen komt. Van ondernemers tot huisvrouwen en van hooggeleerden tot laagopgeleiden.

Wat dit met eeen gedragsstoornis te maken heeft

Wanneer je als onbekende ondernemer iets van je aanbod op Twitter deelt, zal niemand hierin geïnteresseerd zijn. Dus probeer je op een andere manier de aandacht te trekken. Een leuke foto van je hond? Het levert één like op, maar meer ook niet. Oké, een foto van je oma die de handstand doet. Nee, weer onvoldoende aandacht.

Uit onderzoek blijkt dat je de meeste aandacht krijgt wanneer je anderen uitdaagt. Je moet ze uitdagen tot het geven van een reactie. Dat kan bijvoorbeeld door te laten weten dat je hond jouw oma heeft opgegeten. Of andersom. Whatever. Grappig, maar vaak werkt dit niet. Wat wél werkt, en vooral op Twitter, is mensen het gevoel geven dat ze bedreigd worden.

Je kunt allerlei uitspraken doen. In dit geval neem ik het voorbeeld erbij dat mensen op Twitter een antisociale gedragsstoornis hebben. Wanneer je een dergelijk artikel schrijft moet je hier natuurlijk wel goed onderzoek naar hebben gedaan. Je moet kunnen onderbouwen waarom je deze bewering doet.

Maar stel nu dat uit je onderzoek naar voren komt dat 12% van de jongvolwassenen ooit een antisociale gedragsstoornis had? Dat zijn in ieder geval juiste cijfers. Het probleem is alleen dat, wanneer je op Twitter een bericht deelt met de titel ‘12% jongvolwassenen heeft ooit gedragsstoornis gehad ‘, dit nauwelijks aandacht trekt.

Daarom moet je de titel een beetje in jouw voordeel laten werken. ‘Mensen op Twitter hebben antisociale gedragsstoornis ‘. Daar is in ieder geval niks van gelogen want sommige mensen hebben dat ook!

Het hele idee hierachter

Ik vraag jou het volgende: “je doet mee aan een hardloopwedstrijd en je passeert de persoon op de tweede plaats, op welke plek sta jij dan?”. De meeste mensen zullen antwoorden dat ze dan op de eerste plek staan. Maar dat klopt niet, want wanneer je de persoon op de tweede plek passeert dan ben JIJ de tweede.

Dit laat zien dat logisch en analytisch denken niet vanzelfsprekend is. Met name mensen die laag op de Cognitieve Reflectie Test scoren (1), zien alleen wat ze willen zien.

Dus wat heeft dat nu met die titel van het artikel te maken? Wanneer je zoiets op Twitter plaatst dan kun je er gif op innemen dat veel mensen zich aangevallen voelen. Ze gaan op je bericht reageren, blokkeren je of, en dat is het beste van alles, ze delen je tweets. Wellicht met een negatief bericht erbij, maar ondertussen wordt jouw tweet mét URL royaal gedeeld.

De invloed op SEO

Ik leg mijn cursisten uit dat linkjes op social media geen hele grote invloed op SEO (zoekmachine optimalisatie) hebben. Dat hangt allereerst van het platform af. Google indexeert berichten op LinkedIn en Twitter ‘zo af en toe’. Berichten op Pinterest worden redelijk vaak geïndexeerd. Berichten op Facebook verschijnen matig in zoekmachines. Met Instagram, TikTok of Snapchat hoef je al helemaal niks te proberen.

Waarom zou je dan willen dat je bericht op Twitter viraal gaat? Omdat, wanneer je linkje voldoende keren op social media wordt gedeeld, dit wel degelijk door zoekmachines wordt opgemerkt. Dat kan zeer positief voor je ranking zijn. En laat Twitter nu nét het publiek hebben dat veel dingen klakkeloos aanneemt en deelt.

Maar er is nog iets. Stel nu dat een hoop mensen zich beledigd voelen en jouw naam noemen. Of de naam van je bedrijf. Wanneer je naam of bedrijfsnaam omzet op moet leveren, dan is dat goed nieuws. Want hoe meer mensen over jou praten, hoe meer autoriteit je in zoekmachines opbouwt.

Let op met clickbait

Mijn cursisten begrijpen het hele idee. Maar ik waarschuw ze toch nog even voor clickbait. Dit is een misleidende titel in een nieuwsbericht. Het is dus een term uit de internetjournalistiek. Maar je komt het ook op YouTube tegen. Clickbait is bedoeld om mensen onder valse voorwendselen naar je website te leiden.

“Maar dat is het toch wanneer je zegt dat Twitteraars een sociale gedragsstoornis hebben?”, vraagt Jan-Peter. Een beetje wel, maar feitelijk is het zo dat mensen op Twitter zelden op een linkje klikken. Wat ze wel doen is jouw tweet met dat linkje delen. Dus je gokt er eigenlijk op dat mensen zich aangevallen of beledigd voelen en om die reden jouw bedrijf negatieve PR geven.

“Ik durf dat niet”, zegt Petra. “als ik zoiets op social media zou delen ben ik bang dat klanten dit zien en mij niet meer vertrouwen”. Ik knik begrijpend . Maar je hoeft het ook niet zelf te delen. Je kunt het ook iemand anders laten doen, of je huurt een paar studenten in. Die willen graag makkelijk geld verdienen. Dus wanneer je ze wat euro’s toestopt delen ze jouw bericht op social media. Met een beetje geluk gaat je bericht dan viraal. En zo niet, dan heeft het je nauwelijks iets gekost. Ook goed.

Grote bedrijven profiteren van negatieve PR

Kijk een beetje rond op Twitter en ontdek hoeveel mensen over Ziggo klagen. Het lijkt het halve klantenbestand van Ziggo te zijn. En toch heeft dit bedrijf een heel groot marktaandeel. Dit komt omdat ze enerzijds veel adverteren. Anderzijds profiteren ze van al die negatieve PR.

Starbucks doet zelf aan negatieve PR. Ze schrijven de naam van de klant op het bekertje, maar altijd met opzet verkeerd gespeld. Jij als consument denkt ‘hé die kunnen niet schrijven, dat moet ik anderen laten weten!’. Dat doen mensen al snel, want het is gewoon leuk om een ander af te zeiken. Dus maak je een foto van dat bekertje en deel je het op Twitter. En wat heb je gedaan? Juist ja, je hebt gratis reclame voor Starbucks gemaakt.

Schiphol profiteerde ook flink van negatieve PR. De grote drukte op dit vliegveld zorgde voor veel negatieve publiciteit. Juist hierdoor wilden veel mensen dolgraag bij Schiphol werken. Dus wist Schiphol de beste werknemers aan te trekken.

Is het niet gevaarlijk om jezelf negatieve PR te bezorgen?

Achter alles schuilt een gevaar. Bijvoorbeeld wanneer je aan linkbuilding doet. Ik vind dat best gevaarlijk, daarom doe ik het niet. Maar ik weet dat veel marketeers het wel doen, en niet altijd met positieve gevolgen. Ik heb bijna-huilende klanten aan de telefoon gehad. Ze hadden een of ander marketingbureau voor duizenden euro’s laten linkbuilden. Met het gevolg dat hun website helemaal uit de zoekresultaten was verdwenen. Daar sta je dan met lege handen, en een lege beurs!

Of die klant die een of andere student tekstschrijver had ingeschakeld. Ze dacht lekker goedkoop uit te zijn. Liet een stuk of 200 blogs schrijven. Totdat ze er later achter kwam dat de kwaliteit zo laag was, dat haar website bij de eerstvolgende Google update 90% aan verkeer moest inleveren. Lekker dan.

Zichtbaar zijn op social media is ook gevaarlijk. Kijk maar eens naar politici die iets op social media delen en dat boze mensen gewoon bij hen op de stoep staan. Dat is toch niet normaal?

Dus jezelf negatieve PR aanmeten is een risico. Maar weet je, wanneer je als ondernemer geen risico’s durft te nemen dan kom je niet ver. Blijf je altijd op dezelfde plek staan. Dus soms moet je uit je comfortzone treden en iets doen dat eigenlijk niet bij je past. Maar zorg dat je sterk genoeg bent om eventuele risico’s op te vangen.

Namen van de cursisten zijn fictief, zodat ze onherkenbaar voor de buitenwereld blijven.

---